Skuteczniejsza walka z handlarzami podrobionymi towarami
Szykuje się obszerna nowelizacja ustawy Prawo własności przemysłowej (dalej „pwp”), która wprost przewidywać będzie odpowiedzialność właścicieli powierzchni komercyjnych z tytułu naruszenia praw własności przemysłowej. Przepisy mają prawdopodobnie wejść w życie już na początku 2019 roku i mają być skutecznym środkiem w walce z handlarzami podrobionymi towarami. Istotnym czynnikiem jest to, jak traktowany będzie podrobiony znak towarowy.
Podrobiony znak towarowy – nowości w ustawie
Proponowana zmiana jest istotna przede wszystkim z punktu widzenia podmiotów walczących z naruszycielami znaków towarowych. Znowelizowany przepis art. 296 ust. 3 pwp ma dawać poszkodowanemu uprawnienie do wystąpienia z roszczeniami nie tylko przeciwko osobie, która wprowadza do obrotu podrobione towary, ale także przeciwko tym, z których usług korzystano przy naruszeniu prawa do znaku towarowego, czyli właśnie właścicielom galerii handlowych, bazarów i hal.
Zgodnie z aktualnym brzmieniem przepisu art. 296 ust. 2 pwp naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy polega na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym:
- znaku identycznego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do identycznych towarów;
- znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym;
- znaku identycznego lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli takie używanie może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego.
W ustępie trzecim art. 296 pwp wskazane jest jedynie, że z roszczeniami można wystąpić również przeciwko osobie, która tylko wprowadza do obrotu oznaczone już znakiem towary, jeżeli nie pochodzą one od uprawnionego, bądź osoby, która miała jego zezwolenie na używanie znaku.
Brak jest jednakże w obowiązujących przepisach bezpośredniego odniesienia do odpowiedzialności osób, z których usług korzystano przy naruszeniu prawa do znaku towarowego, co należy zmienić celem dostosowania polskich przepisów do dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej.
Kliknij i napisz do nas. Zapraszamy na konsultacjeUwagę na to, jak traktowany jest podrobiony znak towarowy, zwrócono po orzeczeniu TSUE
Do zmiany obowiązujących przepisów w dużej mierze przyczyniło się orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 7 lipca 2016 r. w sprawie C-494/15, Tommy Hilfiger Licensing LLC i in. przeciwko czeskiej spółce, będącej dzierżawcą praskich hal targowych – Delta Center a.s.
Do rozstrzygnięcia doszło w wyniku interwencji właścicieli takich marek, jak m.in. Tommy Hilfiger, Lacoste czy Burberry, którzy walczyli o swoje prawa przed czeskim sądem, gdzie ze względu na brak odpowiednich przepisów krajowych i brak w nich – podobnie jak w Polsce – odniesienia się do pośredników, wygrała spółka Delta Center a.s. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym został bowiem przedstawiony przez czeski Sąd Najwyższy w ramach sporu między Tommy Hilfiger Licensing LLC, Urban Trends Trading BV, Rado Uhren AG, Facton Kft., Lacoste SA i Burberry Ltd a Delta Center a.s. w przedmiocie nakazów, których nałożenia na Delta Center domagają się skarżące w postępowaniu głównym celem egzekwowania ich praw własności intelektualnej, w związku z dostrzeżoną luką prawną w komentowanym zakresie.
Zgodnie z dyrektywą 2004/48/WE, pośrednik podlega odpowiedzialności, jeśli z jego usług korzystają osoby trzecie, które naruszają prawa własności intelektualnej.
Kliknij i napisz do nas. Zapraszamy na konsultacjeTSUE orzekł, że zgodnie z dyrektywą 2004/48/WE zakresem pojęcia „pośrednika, z usług którego korzysta osoba trzecia do naruszania prawa własności intelektualnej” objęty jest także dzierżawca hal targowych, który poddzierżawia usytuowane w tych halach stanowiska handlowe indywidualnym podmiotom handlującym, spośród których to podmiotów niektóre wykorzystują swe miejsce do sprzedaży towarów będących podróbkami towarów markowych, oraz że art. 11 zdanie trzecie dyrektywy 2004/48 należy interpretować w ten sposób, że warunki, którym podlega nakaz, w rozumieniu tego przepisu, skierowany wobec pośrednika świadczącego usługę dzierżawy stanowisk handlowych w halach targowych, są identyczne z warunkami odnoszącymi się do nakazów, które mogą być skierowane do pośredników na rynku elektronicznym online, określonymi przez Trybunał w wyroku z dnia 12 lipca 2011 r., L’Oréal i in. (C‑324/09, EU:C:2011:474). Zmiana ta nie jest oczywiście jedyną, jaką wprowadzić ma kolejna nowelizacja prawa własności przemysłowej
Link do orzeczenia TSUE z dnia 7.07.2016 r. w sprawie C-494/15 oraz Dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 29.04.2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej.
Zapisz się na newsletterPodobne artykuły
Nazwisko jako znak towarowy spółki. Jak zabezpieczyć właściciela nazwiska przed nieuczciwymi praktykami.
Wykorzystanie wizerunku pracownika przez pracodawcę zgodnie z prawem
![Czy sztucznej inteligencji [AI | SI] przysługują prawa autorskie?](https://kzlegal.pl/wp-content/uploads/2023/03/sztucznej-inteligencji-KZ-Legal.jpg)
